Hanna Banaszak urodziła się 24 kwietnia 1957 roku w Poznaniu. Jest artystką wielowymiarową: piosenkarką, wokalistką jazzową, fotografką i poetką.
Swoją karierę rozpoczęła w latach 70. Od razu zainteresowali się nią wiodący poeci i kompozytorzy tacy jak: Jerzy Wasowski, Jonasz Kofta czy Jeremi Przybora. Do dziś regularnie współpracuje z czołówką polskich twórców.
W pamięci słuchaczy pozostają słynne recitale: O czym marzy dziewczyna, Wołanie Eurydyki, Telefon zaufania, Zanim będziesz u brzegu.
Wokalistka występuje w całej Polsce, ale śpiewała także w Japonii, Stanach Zjednoczonych, Belgii, Holandii, Niemczech, Portugalii i wielu innych.
Swoimi interpretacjami uwspółcześnia poezję Jana Kochanowskiego, przybliża wiersze Josifa Brodskiego, Wisławy Szymborskiej czy Jacka Kaczmarskiego.
Lista dokonań artystki jest długa, obejmuje także występy w filmach: m.in. „Słona róża” i „Przeklęta ziemia”.
Użyczyła swego głosu postaci Hanki Ordonówny w filmie „Miłość ci wszystko wybaczy” (1981), zaśpiewała arię ze „Stabat Mater” w filmie Witolda Leszczyńskiego „ Siekierezada” (1985).
Zdobyła liczne nagrody i wyróżnienia m.in.: medal Gloria Artis, Victor, Kreator, Bursztynowy Słowik, Prometeusz, Honorowy Złoty Mikrofon – nagroda Polskiego Radia. Jest odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Sama tak podsumowuje swoje sukcesy: „…nagrody i splendory, choć stanowią miłe łaskotanie próżności, mają dla mnie znaczenie drugorzędne. Najciekawsza i zarazem najtrudniejsza jest dla mnie czysta kreatywność, stawianie sobie nowych wyzwań, bez powielania samej siebie i innych wzorców. Dlatego lubię sobie wyznaczać coraz trudniejsze zadania.”
W zeszłym roku Hanna Banaszak wydała nowy album „Stoję na tobie ziemio”, który zawiera 12 autorskich kompozycji do wierszy i tekstów Wisławy Szymborskiej, Witolda Gombrowicza, Tadeusza Różewicza, Wojciecha Młynarskiego, a także te autorstwa samej artystki.
“Pracę nad krążkiem rozpoczęłam dość dawno, ale w pewnym momencie, zajęta koncertami i innymi planami, odłożyłam go. Minęło kilka lat. Wróciłam do tego materiału w momencie, gdy świat wyraźnie zaczął się zmieniać. Nagle mój dawny pomysł zyskał na aktualności” – opowiada.
Hanna Banaszak od zawsze bardzo strzeże swego życia prywatnego. Uważa, że opowiadanie o rodzinie to ekshibicjonizm.
Od lat interesuje się też psychologią.
„Lubię obserwować, jak wszyscy jesteśmy podobni w zachowaniach i emocjach, jak bardzo potrzebujemy szczęścia oraz miłości i jak różnie tę potrzebę kamuflujemy.” – mówi.
Mamy nadzieję, że Hanna Banaszak zaskoczy nas jeszcze niejednym artystycznym projektem.
Tekst: Joanna Oszmian
(źródło: Wikipedia, www.hannabanaszak.pl, styl.pl)
Źródło zdjęcia wyróżniającego: www.dziennikwschodni.pl
