Przekonanie, że życie nie kończy się po śmierci ciała, utożsamiane jest z wiarą w Boga. Okazuje się, że i nauka ma na ten temat sporo do powiedzenia, dowodząc że owo ciało jest elementem potężnej całości zwanej ŚWIADOMOŚCIĄ. Książka dr Danuty Adamskiej – Rutkowskiej pt. „Świadomość wielowymiarowa w świetle badań naukowych”, podsuwa nam konkretną wiedzę na ten temat, popartą faktami.
Autorka odnosi się do wyników wieloletnich badań i eksperymentów naukowych dr Michaela Newtona i Roberta Monroe. Dotyczą one doświadczeń pozacielesnych i wynika z nich niezbicie, że inne rzeczywistości istnieją. Opisany jest między innymi ciekawy eksperyment opuszczania ciała przeprowadzony w Instytucie Monroe. Wśród ochotników, którzy poddali się badaniom 41% stanowili mężczyźni – to dwukrotnie więcej niż na typowych kursach rozwoju świadomości. Wynikało to z przekonania iż metoda ta opiera się na naukowych, a wiec racjonalnych założeniach. 29% osób stanowili profesjonaliści, a więc psychologowie, inżynierowie, badacze. W momencie wyjścia poza ciało doświadczali oni jedności ze wszechświatem, odczuwali niczym nieskrępowaną wolność, nabierali przekonania, że wszelkie ograniczenia narzucamy sobie sami. Wypływają one bowiem z naszego zaprogramowania do życia w czasoprzestrzennej rzeczywistości. Po zakończeniu programu wszyscy zgodnie przyznali, że są całkowicie pewni dalszego życia po śmierci ciała.
Sam założyciel centrum badawczego – Robert Monroe – zamożny biznesmen i stuprocentowy racjonalista, zmienił pogląd na świat gdy w 1958 doświadczył swoich pierwszych podróży „poza ciałem”. Strach, który na początku odczuwał, z biegiem czasu przerodził się w ciekawość, która popchnęła go do dalszej eksploracji owego odmiennego świata. Opracował zestawy nagrań dźwiękowych zwanych Hemi-Sync, które umożliwiają synchronizację fal mózgowych, pozwalając na osiągnięcie odmiennych stanów świadomości, m.in. OOBE, czyli doświadczenie bycia poza ciałem. Napisał też trylogię, w której opisuje swoje doznania podczas eksterioryzacji.
W książce tej znajdziesz również charakterystykę ciekawych zjawisk, jak jałowe nieba czy reinkarnacja.
Przyznam, że momentami czyta się ją jak powieść science fiction. Nie ze względu na fakt istnienia życia poza ciałem, w które wierzę. Chodzi bardziej o rzeczywistość pozacielesną, opisaną dość obrazowo i przyznam że momentami zdumiewającą. Jednakże należy przyznać, że brak nam podstaw do tego, by arbitralnie twierdzić co jest możliwe, a co nie. Dlatego do książki tej proponuję podejść z rozsądkiem, ale też z pokorą, mając w głowie słowa Sokratesa „wiem, że nic nie wiem”. Inspirującej lektury!
„Nie kłóćcie się o to, czy istnieje duch, czy materia. To kłótnia jedynie o słowa. Duch i ciało to tylko różne strony tego samego, niewyobrażalnie potężnego bytu”. (Baruch Spinoza)
Joanna Oszmian
